در انتظار لقای یار
من که از آتش هجران تو دلسوخته ام
    آتش عشق به کانون دل افروخته ام
    به تمنای وصال تو من ای مهر مثال
    روز و شب دیده امید به ره دوخته ام
    به یکی جلوه رویت همه دادم ا زدست
    سود و سرمایه یک عمر که اندوخته ام
    خسروا نیست متاعی دیگرم جز تن و جان
    که به سودای لقایت همه بفروخته ام
    دفتر و سبحه و سجاده بدادم از دست
    تا که در مدرس عشقت ادب آموخته ام
    جامه طاعت و تقوی همه را چاک زد
    تا که پیراهن عشق تو به تن دوخته ام
    سر به زانوی غم آورده به کنجی حیران
    تا مگر رحم نمایی به دل سوخته ام